Pracownik
socjalny i wolontariusz – współpraca czy
konkurencja w dziedzinie
współczesnej
pomocy społecznej ?
Dr. Beata Szluz
Uniwersytet Rzeszowski - Rzeszów
Obecna sytuacja na rynku mobilizuje podmioty
działające w dziedzinie pomocy społecznej do współzawodnictwa i konkurencji.
Współzawodnictwo i zorientowanie na rynek jest nie tylko wyzwaniem, lecz
jednocześnie szansą dla określonego podmiotu pomocy społecznej. Bycie na rynku
oznacza: zmianę myślenia, modernizację, rezygnację z wyobrażeń nieprzystających
do rzeczywistości. Duże znaczenie odgrywa jakość usług socjalnych, która jest
decydującą kwestią we współzawodnictwie. Istotne jest zbudowanie strategii
działania w zakresie: pozyskiwania fachowców, finansowania, kierowania i
wiarygodności. Współzawodnictwo wymaga, by podmiot wypracował swój własny
profil, był rozpoznawalny i jednoznacznie kojarzony. W obszarze pomocy
społecznej widoczne jest szczególne zapotrzebowanie na działalność wolontarną.
Działalność wolontariuszy może zostać niekiedy źle odczytana i wywoływać lęk
wśród pracowników etatowych, którzy obawiają się utraty pracy w związku z
obniżeniem kosztów funkcjonowania instytucji pomocowych. Niezbędne jest poważne
potraktowanie propozycji ochotników, powierzanie im adekwatnych i
satysfakcjonujących zadań, wynikających z ich umiejętności i z rzeczywistego
zapotrzebowania instytucji. Chodzi przecież o stworzenie kultury pomagania w
ramach naszego społeczeństwa.
The present situation at the market mobilizes
institutions acting in the field of social aid to rivalry and competition.
Rivalry and a focus on the market are not only a challenge, but at the same
time a chance for a given social aid institution. Presence at the market means:
alteration of thinking, modernization, and resignation from the notions unfit for
reality. The quality of social
services plays an important role, being a decisive issue in the rivalry. It is
also essential to build the strategy of actions in the following areas: gaining
over experts, financing, management and credibility. Rivalry requires for the
institution to elaborate its own profile, to be recognizable and unequivocally
associated. In the field of social aid the demand for voluntary service is
especially noticeable. The activity of volunteers can sometimes be
misunderstood and cause fear among the full-time employees, who are afraid of being
made redundant due to the decrease of expenditures of aid-providing
institutions. It is necessary to treat volunteers’ proposals seriously and to charge
them with adequate and satisfactory tasks resulting from their skills and from
the real demand of the institution. After all, it is about creating a culture of providing help within our
society.